Biraz Ben

Merhaba…

Sizlere biraz da kendi hikayemden bahsetmiş olayım.

İstanbul 1990 Ocak 13 doğumluyum. Çocukluğum okuyup, anlatmak, söylemek, sunmak, ve oynamakla geçti. Çoğu kişi gibi ben de lise döneminde hangi alanı seçeceğim konusunda bir sıkışma yaşadığımı söyleyebilirim. Bu sıkışmalar o zamanlarda insana karın ağrısı vermekten başka işe yaramıyor gibi gözükse de, şu an sizlerle göz göze, gönül gönüle gelebilmemin zeminini hazırlıyormuş haberim yokmuş.

İstediğim alan netti. Psikoloji. Ancak sadece psikolojide kendimi yansıtamayacağımı düşünüyordum. Hukuk, İç Mimarlık ve Konservatuar okumak isteklerimde yarışı kazanan Psikoloji oldu. Bu aşamadan sonra kendime katacağını düşündüğüm her şey ‘Psikoloji’ nin üzerine inşa olacaktı. Nitekim, öyle de oldu. Kendimi aramaya başladığım bu yolda bir çok terapi teknikleri ve ekollerle tanışma fırsatım, alanında tek olduğunu varsaydığım hocalarla temas etme şansım oldu. Duramıyordum, çünkü zaten kendimi bulamamıştım, ki hala buldum demem! Aradığı şeye yaklaşabildiğim kadar yaklaşabilme gayesiyle yol gidiyor, ben yürüyordum. İçlerinde zaman kaybı dediklerim de oldu (en azından nereye gitmeyeceğimi öğrenmiş oldum). Beni tutup kaldıran da.

Tüm bunlara büyük bir şükran içinde yoluma devam etmekteyim. Yüksek lisans yapıp oğlumu kucaklamamla bütün bu öğrendiklerimin pratiğiyle yüzleştirilmiş oldum. Ne oldu derseniz? Bir an evvel kendi olabilmek ve farkındalıklarımı arttırmak için daha derin bir ihtiyaç hissettim.Buna mecbur kaldım. Biraz oğlumla demlenip pratiklerimi arttırdıktan sonra yolum doktoraya vardı (o zamanlar asıl niyetim bu olmasa da). Bir kösesinden başlamış bulunduk. Ve ta daa doktora ikinci bir deneyim gerektirirdi ve ilk kızımı beklemeye koyuldum. Çünkü neden? Öyle atıp tutmak ezbere konuşmak olmazdı. Sindirecektim, pişecektim, şahitlik edecektim. Haberdar olduğum çoğu şeyin, farkında olacak ve o da yetmeyecek biliyorum diyecektim. Evlat olmasaydı da başka türlü sindirtilecek alanlar çıkacaktı insanın karşısına, yeter ki almaya, duymaya, görmeye ve bilmeye açık ve istekli olsun kişi.

Doktora süreci hayatımda bambaşka kapılar açtı ve kapattı. Giderek bu süreçte kendim olmaya ve kendi rengimi yansıtmaya, kendi alanımı oluşturmaya başlamış oldum. Ve ikinci kızımla beraber yeniden doğumumun ve biraz daha ben’in şekli oluşmaya başladı diyebilirim.

Bütün bu devinimler içinde, biliyorum dediğimden, şahit oldum dediklerimden, gördüm dediklerimden hareketle; psiko-eğitim atölyeleri, bireysel ve grup terapileri, psikoterapi eğitimleri organize etmeye ve kendi aldığım lezzeti sizlerle de paylaşmaya çalıştım. Zaman içinde konservaturarı da hukuku da iç mimarinin mantığını da bir bakmışım yaptığım işe yanstıyorum. Yani en azından gayretim o yönde.

Bu yolda tattıklarımı size de tatırmaya, birlikte deneyimlemeye, öğrenmeye ve dönüşüme kapılar aralamaya devam etmek niyetiyle çıktığım yolda, yolumuz bir yerlerde kesişir mi dersiniz?

Muhabbetlerimle...