’Kadın olmak zor ve zahmetli.’
’Bu dünyaya erkek olarak gelmek varmış.’
’Kadınlık ve annelik hayatta sadece hep zayıflığı ve muhtaç olmayı temsil eder.’
’Kadınlığımdan utanıyorum.’
’Kadınlığı annemden ve çevremdeki kadınlardan deneyimledim.’
’Kadın olmaya dirençliyim.’
’Erkekler güçlüdür, kadınlar zayıf.’
’Erkekler rahattır, kadınların yükü ağır.’
’Kadınlığımdan iğreniyorum.’
’Annem gibi bir kadın olmak istemiyorum.’
’Hem kadın olamıyorum, hem anne olamıyorum.’
’Kadın olmanın güzelliklerini yaşayamıyorum.’

Ama ‘YAŞAMAK’ istiyorum… mu diyorsunuz?

Hadi siz de kendi cinsel kimliğinizle ilgili inanç kalıplarınızı ve kalıp yargılarınızı not alın. Deneyimlediğimiz ‘kadın olma’ veya ‘olamama’ hallerimize hem kökleşmiş kültürel ve alt bilinçdışı kalıplarımız açısından hem de kendi alanlarımızda karşılaştığımız sorunlar açısından bakmaya niyet ettik. Varoluşunuzun zenginliklerini daha kaliteli yaşamak, cinsel kimliğinizle barışmak adına sizler de niyetliyseniz,

Gelin birlikte demlenelim…

Bazı şeylerin konusunu yapma gereği duymayız. İnsan elimi seviyorum deme gereği duymaz mesela. Bir ihtiyaç ve zorlama olan konularda veya yasaklı olduğunu düşündüğümüz alanlarda bir çift söz söyleme gereği hissedildiği zaman adı zikredilir. ‘Cinsel Kimliğimi Seviyorum’ diye bu yüzden söyledik. İyiki de söyledik. Çünkü söylendikçe elimiz, ayağımız, yüzümüz gibi normalleşecek, kabul görecek inşallah..

Varoluşumuzla kucaklaştığımız, cinsel kimliğimizle uyum, ahenk ve denge içinde olduğumuz günlere niyetle…