Neden bir insan üzgünken diğeri mutludur?
Neden bir insan korkak ve endişeliyken diğeri inanç ve güven doludur?
Neden bir insan amansız olduğu söylenen bir hastalıktan kurtulurken diğeri iyileşemez?
Neden bir insanın güzel, lüksbir evi varken diğeri derme çatma bir yerde yaşamak zorundadır?
Neden bir insan tam bir başarı örneğiyken diğeri sefil haldedir?
Neden bir konuşmacı ilgi çekici ve son derece popülerken, diğeri sıradan ve sönüktür?
Neden bir insan işinde ya da mesleğinde bir dehayken, diğeri hayatı boyunca hiçbir şey yapmadan ya da başarmadan düşe kalka yürümeye çalışır?
Neden bu kadar fazla hoşgörü ve ahlaklı insan zihnindeki ve bedenindeki olumsuzlukların acısını çekiyor?
Neden ahlaksız pek çok kişi başarılı, zengin ve sağlıklı olup bunun keyfini çıkarıyor?
Neden bir insan mutlu bir evlilik sürerken diğeri evliliğinde mutsuzluk ve hayal kırıklığı yaşıyor?

Siz de sorun…Sormakla başlayın…

Zor zamanlar geçirdiğimiz şu günlerde aslında en çok ihtiyacımız olan ve duygudurumumuzu dengede tutmaya yarayacak bazı tavsiyelerim için buyrunuz; – Ailece evde olmak zor yanları olsa da büyük bir nimet. Bunu fırsata dönüştürmek adına bağlarımızı kuvvetlendirebilir, birbirimize duygusal olarak daha çok yaklaşabilir, daha çok sarılıp, daha çok muhabbet edebiliriz.Duygu kartları oluşturup, o duygular ve deneyimleri üzerine konuşarak birbirimizin duygularına daha çok dokunabileceğimiz ortamlar yaratabiliriz.
– Ebeveynler olarak bu süreci sakin ve teslimiyet içinde geçirmemiz çoçuklarımızın da duygu durumlarını olmulu yönde etkileyecektir. Kaygı bulaşıcıdır ve emin olun virüsten daha tehlikeli duruma da sürükleme gücüne sahiptir. Evde oluşabilecek kaos, çatışma ve öfke krizlerini yönetebilmek adına önce kendimizi yatıştırmalı, kendimizi dinlemeli, yaşadığımız bu gerginliğin sebeplerini kendimize itiraf edip anlamaya çalışmalıyız ve en önemlisi kendimize şefkat göstermeyi ihmal etmemeliyiz. – Bu süreç belli yanlarıyla bize çok iyi gelebilir belli yanlarıyla da zor. İyi gelen yanlarını da zor gelen yanlarını da farketmekle başlayalım işe. Evet herkes evinde ve yarış yok. Sadece siz evde değilsiniz! Belki de bu süreçte bu koşturmak zorunda hissetme duygumuza, bir seyleri yetistirmeye çalışma duygumuza, en ideal anne-baba olma idealimize, hergün kendi boş olan kaplarımızdan vermek ve akıtmak durumunda kalışlarımıza, en önemlisi çabamızın her şeye yetebileceği sanrımıza, hayatımızı planlayabilme gücümüzün kendimizden geldiği yanılsamamıza, etrafımızdaki her kişiyi kontrol etmek isteme ve kendi isteğimize uydurmaya çalışma krizlerimize, kimseye eyvallahımızın olmadığı tek başına yarattığımız kendi pembe dünyamızın dağılması korkumuza, ümit taşırken birden Depresif sularda yüzmeye başlayan dirençsizliğimize…de bir yan gözle bakıveririz. -Bu süreç diyet süreci olabilir. Her yanıyla. Ruhsal, fiziksel, zihinsel.. Çok fazla kendimizi yoran ‘to do list’ hedefleri koymayalım. Koyacaksak da aralarına kendimiz için dinlendirici kısa vakitler sıkıştırmayı ihmal etmeyelim.